1 Samuel 9
1 Ἦτο δὲ ἀνήρ τις ἐκ τοῦ Βενιαμίν, ὀνομαζόμενος Κεὶς, υἱὸς τοῦ Ἀβιήλ, υἱοῦ τοῦ Σερώρ, υἱοῦ τοῦ Βεχωράθ, υἱοῦ τοῦ Ἀφιά, ἀνδρὸς Βενιαμίτου, δυνατὸς ἐν ἰσχύϊ.
2 Εἶχε δὲ οὗτος υἱόν, ὀνομαζόμενον Σαούλ, ἐκλεκτὸν καὶ ὡραῖον· καὶ δὲν ὑπῆρχε μεταξὺ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ ἄνθρωπος ὡραιότερος αὐτοῦ· ἀπὸ τῶν ὤμων αὐτοῦ καὶ ἐπάνω ἐξεῖχεν ὑπὲρ παντὸς τοῦ λαοῦ.
3 Καὶ αἱ ὄνοι τοῦ Κεὶς πατρὸς τοῦ Σαοὺλ ἐχάθησαν· καὶ εἶπεν ὁ Κεὶς πρὸς τὸν Σαοὺλ τὸν υἱὸν αὑτοῦ, Λάβε τώρα μετὰ σοῦ ἕνα τῶν ὑπηρετῶν, καὶ σηκωθεὶς ὕπαγε νὰ ζητήσῃς τὰς ὄνους.
4 Καὶ ἐπέρασε διὰ τοῦ ὄρους Ἐφραΐμ καὶ ἐπέρασε διὰ τῆς γῆς Σαλισά, ἀλλὰ δὲν εὕρηκαν αὐτάς· καὶ ἐπέρασαν διὰ τῆς γῆς Σααλείμ, πλήν δὲν ἦσαν ἐκεῖ· καὶ ἐπέρασε διὰ τῆς γῆς Ἰεμινί, ἀλλὰ δὲν εὕρηκαν αὐτάς.
5 Ὅτε δὲ ἦλθον εἰς τὴν γῆν Σούφ, εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν ὑπηρέτην αὑτοῦ τὸν μετ᾿ αὐτοῦ, Ἐλθέ, καὶ ἄς ἐπιστρέψωμεν, μήποτε ὁ πατήρ μου, ἀφήσας τὴν φροντίδα τῶν ὄνων, συλλογίζηται περὶ ἡμῶν.
6 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἰδοὺ τώρα, ἐν τῇ πόλει ταύτῃ εἶναι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἔνδοξος· πᾶν ὅ, τι εἴπῃ γίνεται ἐξάπαντος· ἄς ὑπάγωμεν λοιπὸν ἐκεῖ· ἴσως φανερώσῃ εἰς ἡμᾶς τὴν ὁδὸν ἡμῶν, τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ ὑπάγωμεν.
7 Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν ὑπηρέτην αὑτοῦ, Ἀλλ᾿ ἰδού, θέλομεν ὑπάγει, πλήν τί θέλομεν φέρει πρὸς τὸν ἄνθρωπον; διότι ὁ ἄρτος ἐξέλιπεν ἐκ τῶν ἀγγείων ἡμῶν· καὶ δῶρον δὲν ὑπάρχει νὰ προσφέρωμεν εἰς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ· τί ἔχομεν;
8 Καὶ ἀποκριθεὶς πάλιν ὁ ὑπηρέτης πρὸς τὸν Σαούλ, εἶπεν, Ἰδού, εὑρίσκεται ἐν τῇ χειρὶ μου ἕν τέταρτον σίκλου ἀργυρίου, τὸ ὁποῖον θέλω δώσει εἰς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ, καὶ θέλει φανερώσει εἰς ἡμᾶς τὴν ὁδὸν ἡμῶν.
9 Τὸ πάλαι ἐν τῷ Ἰσραήλ, ὁπότε τίς ὑπήγαινε νὰ ἐρωτήσῃ τὸν Θεόν, ἔλεγεν οὕτως· Ἔλθετε, καὶ ἄς ὑπάγωμεν ἕως εἰς τὸν βλέποντα· διότι ὁ σήμερον προφήτης ἐκαλεῖτο τὸ πάλαι ὁ βλέπων.
10 Τότε εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν ὑπηρέτην αὑτοῦ, Καλὸς ὁ λόγος σου· ἐλθέ, ἄς ὑπάγωμεν. Ὑπῆγαν λοιπὸν εἰς τὴν πόλιν, ὅπου ἦτο ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ.
11 Καὶ ἐνῷ ἀνέβαινον τὸ ἀνήφορον τῆς πόλεως, εὕρηκαν κοράσια ἐξερχόμενα διὰ νὰ ἀντλήσωσιν ὕδωρ· καὶ εἶπον πρὸς αὐτά, Εἶναι ἐνταῦθα ὁ βλέπων;
12 Καὶ ἐκεῖνα ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτοὺς καὶ εἶπον, Εἶναι ἰδού, ἔμπροσθέν σου· τάχυνον λοιπόν· διότι σήμερον ἦλθεν εἰς τὴν πόλιν, ἐπειδή εἶναι σήμερον θυσία τοῦ λαοῦ ἐπὶ τοῦ ὑψηλοῦ τόπου·
13 εὐθὺς ὅταν εἰσέλθητε εἰς τὴν πόλιν, θέλετε εὑρεῖ αὐτόν, πρὶν ἀναβῆ εἰς τὸν ὑψηλὸν τόπον διὰ νὰ φάγῃ· διότι ὁ λαὸς δὲν τρώγει ἑωσοῦ ἔλθῃ αὐτός, ἐπειδή οὗτος εὐλογεῖ τὴν θυσίαν· μετὰ ταῦτα τρώγουσιν οἱ κεκλημένοι τώρα λοιπὸν ἀνάβητε· διότι περὶ τὴν ὥραν ταύτην θέλετε εὑρεῖ αὐτόν.
14 Καὶ ἀνέβησαν εἰς τὴν πόλιν· καὶ ἐνῷ εἰσήρχοντο εἰς τὴν πόλιν, ἰδού, ὁ Σαμουήλ ἐξήρχετο ἐνώπιον αὐτῶν, διὰ νὰ ἀναβῇ εἰς τὸν ὑψηλὸν τόπον.
15 Εἶχε δὲ ἀποκαλύψει ὁ Κύριος πρὸς τὸν Σαμουήλ, μίαν ἡμέραν πρὶν ἔλθῃ ὁ Σαούλ, λέγων;
16 Αὔριον περὶ τὴν ὥραν ταύτην θέλω ἀποστείλει πρὸς σὲ ἄνθρωπον ἐκ γῆς Βενιαμίν, καὶ θέλεις χρίσει αὐτὸν ἄρχοντα ἐπὶ τὸν λαὸν μου Ἰσραήλ, καὶ θέλει σώσει τὸν λαὸν μου ἐκ χειρὸς τῶν Φιλισταίων· διότι ἐπέβλεψα ἐπὶ τὸν λαὸν μου, ἐπειδή ἡ βοή αὐτῶν ἦλθεν εἰς ἐμέ.
17 Καὶ ὅτε ὁ Σαμουήλ εἶδε τὸν Σαούλ, ὁ Κύριος εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἰδού, ὁ ἄνθρωπος, περὶ τοῦ ὁποίου σοὶ εἶπα· οὗτος θέλει ἄρχει ἐπὶ τὸν λαὸν μου.
18 Τότε ἐπλησίασεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν Σαμουήλ εἰς τὴν πύλην καὶ εἶπε, Δεῖξόν μοι, παρακαλῶ, ποῦ εἶναι ἡ οἰκία τοῦ βλέποντος.
19 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν Σαοὺλ καὶ εἶπεν, Ἐγὼ εἶμαι ὁ βλέπων· ἀνάβα ἔμπροσθέν μου εἰς τὸν ὑψηλὸν τόπον· καὶ θέλετε φάγει σήμερον μετ᾿ ἐμοῦ, καὶ τὸ πρωΐ θέλω σὲ ἐξαποστείλει καὶ πάντα ὅσα εἶναι ἐν τῇ καρδίᾳ σου θέλω ἀναγγείλει πρὸς σέ·
20 περὶ δὲ τῶν ὄνων, τὰς ὁποίας ἔχασας ἤδη τρεῖς ἡμέρας, μή φρόντιζε περὶ αὐτῶν, διότι εὑρέθησαν· καὶ πρὸς τίνα εἶναι πᾶσα ἡ ἐπιθυμία τοῦ Ἰσραήλ; δὲν εἶναι πρὸς σέ, καὶ πρὸς πάντα τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς σου;
21 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Σαοὺλ εἶπε, Δὲν εἶμαι ἐγὼ Βενιαμίτης, ἐκ τῆς μικροτέρας τῶν φυλῶν Ἰσραήλ; καὶ ἡ οἰκογένειά μου ἡ ἐλαχίστη πασῶν τῶν οἰκογενειῶν τῆς φυλῆς Βενιαμίν; διὰ τί λοιπὸν λαλεῖς οὕτω πρὸς ἐμέ;
22 Καὶ ἔλαβεν ὁ Σαμουήλ τὸν Σαοὺλ καὶ τὸν ὑπηρέτην αὐτοῦ καὶ ἔφερεν αὐτοὺς εἰς τὸ οἴκημα, καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς τὴν πρώτην θέσιν μεταξὺ τῶν κεκλημένων, οἵτινες ἦσαν περίπου τριάκοντα ἄνδρες.
23 Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν μάγειρον, Φέρε τὸ μερίδιον τὸ ὁποῖον σοὶ ἔδωκα, περὶ τοῦ ὁποῖον σοὶ εἶπα, Φύλαττε τοῦτο πλησίον σου.
24 Καὶ ὕψωσεν ὁ μάγειρος τὴν πλάτην καὶ τὸ ἐπ᾿ αὐτήν καὶ ἔθεσεν ἔμπροσθεν τοῦ Σαούλ. Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ, Ἰδού, τὸ ἐναπολειφθέν· θὲς αὐτὸ ἔμπροσθέν σου, φάγε· διότι διὰ τὴν ὥραν ταύτην ἐφυλάχθη διὰ σέ, ὅτε εἶπα, Προσεκάλεσα τὸν λαόν. Καὶ ἔφαγεν ὁ Σαοὺλ μετὰ τοῦ Σαμουήλ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.
25 Καὶ ἀφοῦ κατέβησαν ἐκ τοῦ ὑψηλοῦ τόπου εἰς τὴν πόλιν, συνωμίλησεν ὁ Σαμουήλ μετὰ τοῦ Σαοὺλ ἐπὶ τοῦ δώματος.
26 Καὶ ἐσηκώθησαν ἐνωρίς· καὶ περὶ τὰ χαράγματα τῆς ἡμέρας, ἐκάλεσεν ὁ Σαμουήλ τὸν Σαοὺλ ὄντα ἐπὶ τοῦ δώματος, λέγων, Σηκώθητι, διὰ νὰ σὲ ἐξαποστείλω. Καὶ ἐσηκώθη ὁ Σαούλ, καὶ ἐξῆλθον ἀμφότεροι, αὐτὸς καὶ ὁ Σαμουήλ, ἕως ἔξω.
27 Καθὼς δὲ κατέβαινον εἰς τὸ τέλος τῆς πόλεως, εἶπεν ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν Σαούλ, Πρόσταξον τὸν ὑπηρέτην νὰ περάσῃ ἔμπροσθεν ἡμῶν· καὶ ἐκεῖνος ἐπέρασε· σὺ ὅμως στάθητι ὀλίγον, καὶ θέλω σοὶ ἀναγγείλει τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ.